На полі стаяў бледны сьнег,
Вясна абходзіць поле...
Пакінь у хаце свой начлег,
Устань са сну, саколе!
Паводка б'ецца ў берагі
I ў шляхі б'е нямыя,
Яшчэ разгон адзін, другі –
І ложа тваё змые.
Плакуча шумам стогне бор,
Пракляцьцем бор заводзе,
На тых нясе свой прыгавор,
Што сьпяць назло прыродзе,
Па небе сонейка дугой
Заносіць круг паволі...
Пакінь начлег у хаце свой,
Устань са сну, саколе!
1914
|
|
